ıslak kaldırımlar gibi içim
kelimeler ağzımda pas tutmuş zincir
unutulmuş bir yemin sanki
her harfi savrulmuş bir yaprak
sessizliğin ağır yükü omuzlarımda
anlamını yitirmiş bir lisan
çaresizliğin aynası
derin bir kuytuya saklanmış sesim
geçmişin tortusu dilimde
her hece bir veda türküsü
sözcükler kırık dökük aynalar gibi
yüzümü yansıtmıyor artık
kalbim bir enkaz yığını
dilim lal olmuş bir derviş
Bir yanıt yazın