Çocukluk bir rüyaydı çoktan unutulan,
Arzulardı söylenmeyen, içte tutulan.
Saklardık kalbimizde o saf telaşı,
Bulutlara karışan oyun arkadaşı.
Şimdi büyüdük, yollar ayrı düştü,
O eski neşe, bir gölgeye dönüştü.
Oyuncak sandığı bomboş, hatıralar silik,
Yüreğimizde bir buruk tebessüm gizli.
Nerde o koşuşturmalar, dizdeki yara,
Kaybolan masumiyet, düşen bir yaprak.
Zamandan çalınan, geri gelmez çağ,
Yüzlerdeki çizgiler, solan bir bahar.
Ah, çocukluk! Bir özlem, bir yara izi…
Geçmişe dönsek, değişir miydi kaderimiz?
Yitik Oyuncaklar Çağı
Bir yanıt yazın