Kökünden sökülmüş bir ağaç gibi
Gözlerim, toprağı unutmuş dalların
biliyorum, güneş ağlıyor
Kül rengi bir tül gibi çökerdi akşam
Yaprakların fısıltısı sustu, yankısı kaldı
Bir biz kaybolmadık şehirde
Kaç hayatın gölgesi düştü yüzümüze
Beton duvarlarda umudu tebdil ettik
uzak durduk dallara çağıran hatıradan
Bir biz kaybolmadık şehirde
Yitik Orman
Bir yanıt yazın