Yitik Nağmeler Çağı

Sesler azalmış, bir sükût çökmüş her yere,
Ne eski şarkılar kalmış, ne yeni bir heves beste.
Bir telaş var ki alemde, kalplerde bir çaresizlik,
Nağmeler kaybolmuş, ruhlarda bir derin eksiklik.
Ne aşkın sesi duyulur, ne sevdanın feryadı,
Bir sessizlik sarmış her yanı, bir boşluk manası.
Vefa unutulmuş, sadakat bir yalan olmuş,
Müzik susmuş, hayat bir matem olmuş.
Ne notalar canlanır, ne ritimler yükselir,
Bir melodi yok ki kalpleri birleştirsin.
Umut tükenmiş, neşe bir hayal olmuş,
Dinleyin ey ahali, bu çağ bir feryat olmuş.
Ses verin artık, diriltin şu nağmeleri,
Yoksa karanlık çökecek, sonsuz bir sükunet.