Bir devir kapandı, kül kaldı içimde.
Yüzlerdeki maskeler düştü birer birer,
Biten bir aşkın son yemeğiydi sanki,
Sessiz çığlıklar yankılandı derinde,
Savruldu yapraklar, bir sonbahar hüznüyle.
Unutulmuş bir ritüel şimdi bu yalnızlık,
Eskimeyen bir acı gibi duruyor içimde,
Zamanın yavaş akışında bir damla yaş,
Anılarla örülü bir labirent sanki hayat.
Her veda bir başlangıçtır derler ya hani,
Bu veda bir uçurum, dipsiz bir kuyu,
Kaybolan umutların izi silinmiyor,
Belki de en başa dönmek gerek şimdi.
Yitik bir merasim bu, bitsin artık,
Yeniden doğuşun sancısı sarsın beni,
Yeni bir başlangıç, yeni bir umut,
Geleceğe dair bir ışık belirsin.
Sus artık ey kalp,
Yeni bir bahar gerek,
Başka bir aşk…
Yitik Merasim
Bir yanıt yazın