Yitik Kentin Son Sesi

Hiçbir kavgadan kaçmadı aslında,
Yalnızca sessizliğe yenildi o kadar;
Hatta unutulmaktan bile
Daha az korkmuştu, belki de;
Kalabalıklar çekildiği zaman,
Hatırlardı kim olduğunu,
Yine de yabancıydı.
Yazık oldu o eski sese.
Öyle mühim bir şey değildi sanki,
Var olmak ya da olmamak;
Bir sabah sustu,
Bir daha konuşmadı.
Bıraktılar, gittiler.
Unutuldu, adı anılmaz oldu,
Duysalar yok olduğunu,
Hatırlarlar mıydı bilmem.
Hatırlanmaya gelince…
Hatırlanacak neyi vardı ki zaten.
Duvarlara sindi kokusu,
Rüzgarla savruldu sesi.
Ne bir şarkısı kaldı dillerde,
Ne bir sözü yankılanan;
Öyle bir çağ ki bu,
O gitti,
Anısı bile kayboldu.
Yalnız bir fısıltı kaldı,
Yıkık duvarlarda:
“Hatırlamak güzeldi,
“Unutulmak olmasaydı.”