ne zaferler gördüm zaten yalandılar
bayraklar sallanırken ruhum üşürdü
bir anlık parıltı sonra karardılar
zafer sarhoşluğu geçince keder bürürdü
hayır sanmayın ki ben de coştum onlarla
yüzümde sahte bir tebessüm belirdi
geçmişin hayaletleri doldu salonlara
her bir alkış birer kurşun gibiydi
ne zaferler gördüm zaten yalandılar
kendi yenilgimle baş başa kaldım ben
gözlerim uzaklara dalıp ağlardılar
yalnızlığım beni boğarken derinden
kalabalıklar içinde kayboldum gittim
yalan zaferlerin ardı kesilmeyen
acısını yüreğime kazıdım, bittim
ne zaferler gördüm zaten yalandılar
sustum ve kabullendim derinden
ne bir coşku kaldı, ne bir sevinç izi
savaşın toz dumanı hala üzerimdeydi
Yitik Bir Alkış
Bir yanıt yazın