Yeşil sürgün
unuttuğumuz şarkılarda kaldı
ve güneş yersiz
İçgüdüydü belki, dönüp baktığımız
yalnızlığın tam ortasında
köklerimiz toprağa veda ederken
bir yanılsamaydı, cennet sandığımız
yıldızlar soldu, yağmur dindi
ve artık kimse hatırlamıyor
bahçenin kokusunu.
Yitik Bahçe
Bir yanıt yazın