Beni sessizliğe çağırdı çağırmaz
Hayatın bütün kırgınlığı yüzünde
Ben bunlardan birini anlıyorum en çok
Sana bir umut verip bekletiyor ya kader
Tutsam ellerini
Yalanların fısıltısı derdim buna.
Bir an duruluyoruz karşılıklı
Ben sessizliğe alışır alışmaz
Benimle bir hayal kırıklığı bu
Tam içimde ama söylenmemiş
Durmadan kanıyor aklımda.
Seni hatırlayarak kaçtığımda bile
Hayatın tüm yüklerinden geçiyorsun
Sarılıyorsun yalnızlığıma
Yalnız sarılmak mı
Ayrılığın en keskin, en acımasızı demeli buna.
Yırtılan An
Bir yanıt yazın