Yılgın Zamanlar

Bazen hayat bir sis perdesinde kaybolur,
Umutsuzluk çöker, ruh bedene ağır gelir.
Bir rüzgar eser, yapraklar savrulur,
Yalnızlık, içimizde derin bir iz belirir.
Kimi insan, sabırla bekler güneşin doğuşunu,
Kimi isyan eder, kaderin acımasız oyununu.
Ne mümkün anlamak, bu karmaşık döngüyü,
Bir yanda sevgi, bir yanda hüzün bulunur.
Öyle anlar olur ki, her şey anlamsızlaşır,
Gülüşler sahte, sözler yavan, kalpler taşlaşır.
Dertler birikir, içimizde bir volkan gibi taşar,
Yolumuz karanlık, umut bir ışık arar.
Beklemek yorar, koşmak fayda etmez,
Sanki zaman, bir labirentte bizi tüketir.
Bir yıldız kayar, gökyüzünde bir an parlar,
Belki de bir işarettir, bir umut fısıldar.
Sonra bir gün, bir melodi duyulur uzaktan,
Yeniden yeşerir umutlar, kırılan dallardan.
Hayat devam eder, acısıyla tatlısıyla,
Yeni bir başlangıç, yeni bir nefes başlar.
Yeter ki inan, kalbin sesini dinle,
Karanlığın ardında, mutlaka bir ışık vardır.