Uzaklarda bir gezegen, kimsesiz ve mahzun,
Yüzyıllardır döner durur, yorgun bir salıncakta.
Güneşin ışığı bile dokunmaz artık ona,
Unutulmuş bir masal gibi, derin uykusunda.
Yıldız tozları serpilmiş solgun yüzüne,
Evrenin sonsuzluğunda kaybolmuş bir fısıltı.
Her gece gökyüzünde bir hayalet gibi belirir,
Eski ihtişamından eser kalmamış.
Yalnızlığın soğuk nefesi sarar her yanını,
Bir zamanlar parlayan umutları sönmüş.
Şimdi sadece
Bir anı, bir gölge,
Ve sessizlik.
Yıldız Tozu Yorgunluğu
Bir yanıt yazın