Sessizliğin derinliklerinde yankılanan,
Evrenin gizemli şarkısı,
Bir fısıltı gibi yayılıyor,
Galaksiler arası boşlukta.
Yıldız tozları dans ediyor,
Ruhumun en ücra köşelerinde.
Her bir zerresi bir anı,
Bir umut, bir düş,
Bir yaşamın izi.
Gözlerim kapalı, dinliyorum,
Bu kozmik senfoniyi.
Her nota bir yıldızın doğumunu,
Her suskunluk bir karadeliğin çağrısını.
Ben ki, bir hiçliğin ortasında,
Kaybolmuş bir gezginim,
Yönümü arıyorum sonsuz boşlukta.
Belki bir gün ulaşırım,
O en parlak yıldıza,
O en derin sırra.
Belki o zaman anlarım,
Evrenin dilini,
Kendi varoluşumu.
Ve sonra, bir sessizlik…
Yine yıldızlar.
Sonsuzluk.
Bir yanıt yazın