Yıldız Tozu Çocukları

Şehirleri saran duman,
Gök yüzünü karartıyor.
Umutları solduran bir an,
Çocuklar sessizce ağlıyor.
Yıldızlara uzanan eller,
Kirlendi beton yığınlarında.
Kayboldu masallar, gölgelerde,
Yarınlar saklandı, derin kuyularda.
Gülüşler dondu, kaldı öylece.
Güneşin yüzü solgun,
Kainat bir çığlık sanki.
Küçük yürekler yorgun,
Büyüme telaşında, zamanki.
Savaşlar, açlık, birer yangın.
Hayaller kül oldu, yok oldu,
Yarına dair her ümit boğuldu.
Çocuklar, yıldız tozu misali,
Evrende kaybolan ışıklar.
Umut, bir masalın gizemi,
Gelecek, karanlık sokaklar.
Sessiz çığlıklar yükselir derinden,
Bir fısıltı, bir yakarış belki.
Gök kubbe altında çaresizce.
Gözlerde biriken yaşlar,
Denizleri aşan bir sel.
Yarınlara dair umutlar,
Yüreklerde açan birer gül.
Kirlendi dünya, çocuk kaldı.
Bir el uzatın onlara,
Yeniden yeşersin umutlar.
Yıldızlar düşsün avuçlara,
Gökkuşağı olsun bütün yollar.
Çocuklar gülsün doyasıya,
Dünya yeniden aydınlansın.