Yeşeren Ufuklar

Yazmadım adını hiç
Yazmak, kanayan yaradır
yarandan öte sarmalıyım seni
Serinliğini bulmalıyım
köklerini, dallarını
Yapraklarınla beslenmeli toprak
güneş yapraklarınla demlenmeli akşam olunca
Ansızın rüzgarlar esmeli
savrulmalıyım
Yazmak
yanında kök salma isteğidir
gölgeni görmek biraz da
Yazmadım adını hiç
Kabuğuna yosun takmam
bir nehir gibi fısıldarım toprağa
soluğunla yeşerir
kalbimin çölü
Alevlenen gün batımı
çam kokulu bir yel gibi diner
köklerin gölgesinde kalırım