Yersiz Sancı

Bir telaş
Doludur içimde,
Vermez ki atasın sabaha
Sabah uzak değil.
Sımsıkı sarar ruhu
Dağıtır aklı.
Bir karmaşa başlar benliğinde
Neyin değerli olduğunu bilmediğin an.
Yalan mı bu, geçersiz
Anlamsız bir bağ mı?
Tam bana göre, sakinim
Hissizlik gibi var mı?
Nedir seni boğan bu dert
Yok hayatlarda huzur.
Çaresiz
Böyle daha kusur.
Yaşamışım boş yere
Hatıralar ne ola ki?
Aptal gibi dalsam da anılara
Kalanı ne fayda ki?
Gelecek seslenir, parlak, umutlu:
– Gel bana, başla, gel!
Alışmanla unutman bir olur,
Böyle daha özel.
Kalabalık seslenir, canlı, coşkulu:
– Hadi gel, eğlenirsin!
Bütün kalabalıklardan ürkersin,
Eğlenmek şöyle dursun.