Yersiz Bir Sevinç

Yüzümde bir gülümseme aniden
Nedensiz bir neşe sarıyor içimi
Belki de gökyüzünün mavisi kandırdı
Ya da ağaçların hışırtısı fısıldadı bir şeyler
Sevinmek için sebep aramamalı.
Günler geçerken telaşla, koşturmacayla
Unutuyoruz bazen nefes almayı, durulmayı
Bir kelebeğin kanadında gizli mutluluk
Bir çocuğun kahkahası yeterli sebepken
Gözlerimiz hep daha fazlasını arar durur
Oysa her şey yanı başımızda usulca bekler
Görmek için sadece birazcık dikkat gerek.
Bu yersiz sevinç içimde büyüyor
Sanki bir tohum filizleniyor usulca
Belki de hayatın kendisi bir mucize
Anlamayan gözlere inat tüm güzelliğiyle.
Bir kuşun kanadında taşınan umut
Bir yaprağın düşüşünde saklı hüzün
Hepsi bir bütün, ayrılmaz bir parça
Hayatın karmaşasında kaybolmamalı
Her anın kıymetini bilmeli insan
Yüreğiyle gülmeli, gözleriyle sevmeli
Yersiz bir sevinçle bile olsa.
İçimde coşkun bir nehir
Yersiz sevincim durulmuyor.