Söylemez dilim, bir iç yangınıdır
Düğümlenmiş sözler, suskun çığlıklar
Kendime tutsak, bir gölge gibiyim
Aynada gördüğüm yabancı suret
Ne kadar saklasam, gizlesem de
Yüzüme vuran bir gerçek var
Kabullenmek zor, bir o kadar da elzem
Yeniden yeşermek için çürümek mi gerek
Bu denli karmaşa, bu denli pişmanlık
Sanki bir labirent, çıkışı yok gibi
Her adımda bataklığa saplanmak
Düşlerim yarım, umutlarım soluk
Yeniden doğmak mümkün mü bilmem
Belki de bu yüzleşme, bir başlangıçtır
Bir yanıt yazın