Kabullenmek zor,
Yere düşen umutları,
Toplamak ne kadar sürer?
Bilmezler, kaybedenler,
Yüzleşmek ne zordur aynayla,
Nasıl susar insan kendine.
Kim anlar ki içimizdeki fırtınayı,
Yenilgi bir zehir gibi yayılır,
Sessiz çığlıklar yankılanır derinde,
Hayallerin kırık dökük parçaları,
Tutunacak dal arar gözlerimiz,
Yeniden başlamak mümkün müdür?
Dostlar teselli eder, anlamazlar,
Yenilgi bir öğretmendir derler,
Ama kimse duymaz kalbin sızısını,
Umutsuzluk bir gölge gibi takip eder,
Yüzleşmek, yeniden doğmak mı demektir?
Yoksa kabullenmek midir tek çare?
Yenilgi bir tohumdur belki de,
Yeni bir başlangıcın habercisi,
Küllerimizden doğmak mümkün mü?
Yeniden yeşermek, filizlenmek,
Kaybedilenleri unutmak mümkün mü?
Belki de yenilgi, zaferin ilk adımıdır.
Yenilgi Sancıları
Bir yanıt yazın