Yenilgi Bahçesi

Yürüdüğüm yollarda hep bir telaş,
Kazanacağım sanrısıyla doluyum.
Oysa en büyük zafer, düşüşü kabullenmekmiş.
Herkes gibi ben de sığınsam keşke,
O bildik avutucu sözlere: “Daha iyisi olacak nasılsa;
Yarın yeni bir gün, sil baştan başla.”
Ama yok, vazgeçmem bundan,
Yine deneyeceğim,
Yine aldanmam kimseye.
Ben yenilgi bahçıvanıyım,
Yeşertmeye geldim karanlıkları,
Kabullenerek, öğrenerek, büyüyerek;
Hesapsız, sebepsiz,
Kaybetmenin acısını tatmadan.
Gün gelip yorulursam eğer,
Öyle seyreyleyeceğim ki,
Solgun yapraklardan bile olsa,
Sımsıcak selamlarım,
Uzaklardan geçen rüzgarları;
Tazelik getiren rüzgarları;
Şefkatli rüzgarları;
İçlerinde kendim varmışım gibi!