Yeldeğirmenleri ve Anılar

I
Kadıköy’de bir akşam telaşıdır şimdi
Rıhtımdaki martılar hep aynı şarkıyı söyler
Eskiden vapurda çay başkaydı sanki
Şimdi herkes telefonda bir şeyler izler
II
Barlar sokağı, pasajlar ve hatıralar
Ama artık o eski coşku yok gibi sanki
Belki bundandır Barış Manço’nun Moda’da
Hüzünlü bir kemancı gibi yankılanması
III
Sahilde yürürken denize bakarım
Eski aşklar, unutulmuş sözler gelir aklıma
Bir zamanlar buralar hep tanıdıktı
Şimdi yabancı gibiyim kendi şehrimde
IV
Yeldeğirmenleri hala dönüyor olsa da
Eskisi gibi rüzgarı hissetmiyorum içimde
Belki de zamanla değişiyor her şey
Hatıralar bir bir siliniyor zihnimde
Bir tek sen varsın içimde derinde
V
İstanbul’da bir gün daha sona ererken
Gözlerim uzaklara dalar, anılar canlanır
Belki de her şey olması gerektiği gibi
Ama yine de içimde bir burukluk kalır