Yazgıya İsyanım Var Benim

Ne zamandır sustum, sözüm demedim,
Bağlandı dilim, feryadım dinmedi.
Yüreğim yangın, derman aradım,
Gözyaşım sel oldu, kimse bilmedi.
Kaderim böyleymiş, boyun eğmedim.
Edebiyat aşkı, gönlümde yara,
Kalemim kırıldı, yazamaz oldum.
Savaşın çığlığı, yankılanır durur,
Umutlarım soldu, yeşermez oldu.
Bir feryat yükselir derinden,
Dünya sağır, duymaz sesimi.
Nefesim tükenir, gücüm kalmadı,
Yıkıldım, kırıldım, bir ben bilirim.
Yalan dünya, düzeni bozuk,
Adalet nerde, kimden sorayım?
Gözlerim karardı, yolumu şaştım,
Yine de umut var içimde benim,
Sabırla beklerim, güneş doğacak.
Ben bir garip yolcu, yolda kalmışım,
Yüreğim kan ağlar, kimse görmez.
Yazgıya isyanım var benim,
Teslim olmam, mücadele veririm.
Elbet bir gün gülecek yüzüm benim.