Yazgının Aynası

Bu şehirde yine bir akşam vakti,
Kader ağlarını örer sessizce,
Bilirim, her yolun bir sonu vardır elbet.
Yüzümde beliren kırışıklar sanki,
Yazgımın izleri, her biri derin,
Kim bilir, hangi sırlar gizli içinde.
Görenekler zinciri vurulmuş ayağıma,
Bozmak ne mümkün, çizilmiş bu yol,
Yürürüm çaresiz, yazgının peşinde.
Kaçmak istesem de nafiledir çaba,
Çünkü kader, bir gölge gibi takipte,
Her adımda daha da yaklaşıyor bana,
Bazen bir teselli, bazen acı bir fısıltı,
Kabullenmek mi gerek, yoksa savaşmak mı bilmem,
Belki de ikisi de boşunadır, bu koca evrende.
Ne geçmişe dönebilirim, ne de geleceği görebilirim,
Sadece şu anı yaşarım, kaderin çizdiği sınırlar içinde,
Bir umut ışığı ararım karanlıkta,
Belki bir gün değişir yazgının rengi,
Kim bilir, belki de kader, sadece bir yanılgıdır.