Rüzgâr eser, bir telaş uyanır içimde,
Kaçarım kendimden, bir başka diyâra.
Bir gölgeyim sanki, düşmüşüm toprağa,
Ne kaldı geriye, bir avuç hatıra?
Şeytan fısıldar durur, o karanlıkta,
“Unut her şeyi, bırak gitsin acılar,” der.
Lâkin mümkün müdür, kalbi söküp atmak?
Aşk bir zehir gibi, damarlarımda gezer,
Nedir bu çâresizlik, her gün biraz batmak?
Bir arzu var içimde, gelmeyen yarına
Umut bağlamak mânâsız, biliyorum.
Gözlerim dalar gider, uzak bir denize,
Yüzümde beliren hüzünle eriyorum.
Kader böyle yazmış, silinmez bir çizgiyle,
Kaçsam da erişemem, kendi yazgıma.
Yazgıdan Firar
Bir yanıt yazın