Kumsalda ayak izi arar durur gönül, ne çare!
Bir kum tanesi kadar eski midir vuslatın hükmü?
Deniz, yalanları bir bir kıyıya vuruyor usulca;
Aşkı, anılarla tartmak, ne garip bir denge!
Her dalga, geçmişin bir fısıltısı sanki,
Yazılan silinir, silinen yeniden yazılır mı?
Güneşin altında eriyen umutlar,
Bir daha yeşerir mi?
Kabuklar birikir yürekte,
Her biri bir ayrılık nişanesi.
Belki de aşk, böyle bir kum saatidir;
Akıp gider, bir daha dolmaz yerine.
Sadece izi kalır…
Bir yanıt yazın