Belki de
çoktan unutulmuş
bir yaz akşamında,
gülüşünün yankısıdır içimde saklı kalan.
Belki de
çoktan tükenmiş
bir ömrün sonunda,
pişmanlık değil bu, sadece anılar birikmiş.
Ve ben
çoktan kabullenmiş:
o yaz, hiç yaşanmamış gibi
devam ederken hayat,
gözlerim kapalı,
kalbimde o gülüş,
hiç solmayacak.
Bir yanıt yazın