Yarını Kim Çaldı Bizden

Hayaller kurmuştuk, el eleydik biz,
Gelecek parlaktı, umutla doluyduk.
Şarkılar söylerdik, içimizden gülerek,
Yarınlara dair sözler verirdik.
Şimdi nerde o günler, o tatlı sözler?
Hangi rüzgar aldı götürdü bizden?
Aşkımız bir nehir gibi akacaktı,
Yatağında coşkun sularla dolacaktı.
Dağları delecek, engelleri aşacaktı,
Denizlere kavuşup sonsuz olacaktı.
Şimdi kurumuş bir dere yatağı,
Umutsuzluk çöktü, gönlümde ağıt.
Yıldızlar şahitti sevgimize bizim,
Ay ışığı vururdu yüzümüze.
Geceler kısaydı, sabahlar uzak,
Aşkla bakardık birbirimize.
Şimdi karanlık çöktü her bir yana,
Yalnızlık sardı, içimi yangın.
Kader mi çizdi bu ayrılık yolunu,
Yoksa biz mi izin verdik gitmesine?
Hatalarımız mı sebep oldu buna,
Pişmanlık sardı dört bir yanımı.
Bir şans daha olsa, düzeltir miydik,
Belki de çok geçti, artık imkansız.
Keşkelerle dolu, tükenmiş bir hayat.
Yarını kim çaldı bizden böylece,
Umutları kim söndürdü içimizde?
Aşkı kim unutturdu, sevgiyi kim aldı,
Gözyaşları kaldı sadece geride.
Bir zamanlar biz de vardık, bir zamanlar,
Şimdi hatıralarda solgun bir resim.