Gidilecek yollar gibiydi yüzün, derinden
bir iç geçirme saklıydı sözlerinde
eskimiş bir zamanın yorgun aynası
ve kırık bir gülüş veda ederken
veda ederken usulca, kimsesizce
baharın suçu yoktu nasılsa…
Çocuklar anlamaz, öğretmediler
unutulmuş bir sevdanın acısını
sevdanın ardına sitemler dizer mi insan,
çocuk olmasa?…
Bir rüzgar esti, dağıttı her şeyi
aşkların tükendiği hoyrat şehirlerde…
baharın suçu yoktu nasılsa!
Şimdi hangi şarkı avutur kalbimi
hangi limanda diner bu fırtına
hangi gözyaşı söndürür bu yangını
hangi rüzgar getirir seni geri
geri getirir mi bilmem ama imkansız,
dönülmez yollarda kaybolmuş bir umut
baharın suçu yoktu aslında…
Sessizlik çöker,
bir şüphe kalır,
bahar geçer…
Yarım Kalmış Bir Şüphe
Bir yanıt yazın