Yarım Kalmış Bir İstasyon

Bu tren ne vakittir durakta
Çoktan bitirmiş yolunu
Gece de bitmiş, peron da sessiz
Paslı rayların hüznünü dinler bir bekçi
İlerde, vagonlarda
Ah, hangi yöne dönsem keder yine.
Uzanırım yavaşça, girerim bir kahveye
Dışarda birkaç gölge
Yalnızlık birkaç gölge
Bir çay söylerim kendime
Bir çay daha söylerim kendime
-Söyle be! ne zamandır burda bu tren
-Umutların değil, yorgunluğun üstünde.
Belki sabah gidecek
Bir düş gelecek bir başka düş yerine.