Yarım Kalan İyileşme

Yüzümü saklıyorum aynaların hırçın ışığından
her yansıma kabuk bağlamayan yaraları deşiyor
Bir fırtına kopsa diyorum, eskiyen ne varsa savursa
kurtulsa bu beden, bu sancılı bekleyişten kurtulsa
ama hangi rüzgar dindirir içimde kopanları
onulmaz bir özlem, derin bir pişmanlık bırakarak
hep bir şeyler eksik, hep bir şeyler yarım kalacak
Oysa ne kadar sakin şehir, insanlar koşuştururken
ne kadar umarsız görünüyor şimdi bana bu kalabalık
Unutulan sözler nerede, yeminler nerelere saklandı
bir ömrü güzelleştiren yalanlar mıydı sahi
yalanlardı kalbimizi bağlayan, ruhumuza dokunan
hatırladıkça boğazımda düğümlenen onlardı
‘Susarsam anlamı kalmaz’ diyordum bir zamanlar
susuyorum artık, anlamı da kalmadı zaten
nerede o unutulan sözler, yeminler nerelere saklandı
Uzun uzun seyrediyorum karanlığa bürünen bahçeyi
tek bir yaprak bile düşmüyor, değişmiyor hiçbir şey
ve birer birer kapanıyor perdeler yoksul evlerde
avuçlarımı yüzüme kapatıyorum, titriyor
titreyen ellerimde bir yaz yağmurunun serinliği
ve fakat bir yabancı gibi yaklaşıyor puslu bir anı
Unutulmuş sözler bir hançer gibi saplanıyor
Yaşamak ne çok şey alıp götürüyor, düşünüyorum
sevdiğim tüm şarkılar anlamsızlaşıyor bir anda
çıkıp yürüyorum gecenin karanlığında tek başıma
bir baştan bir başa yalnızlık kokuyor kaldırımlar
meyhanelerin loş ışıklarından geçiyorum
sahte gülüşler, yalan teselliler, kırık umutlar
bir radyo frekansında kaybolan bir şarkı
Sesler gittikçe yükseliyor, sirenler yükseliyor
ve ne zaman yolum düşse o tenha sokağa
acı bir düğüm oluyor içimde o hatıra
Hissizleşti kalbim, duygularım donuk artık
biz çoktan alıştık böyle çaresizliklere
ama içimde bir çığlığın yankısı susmuyor
ve suskun dudaklarımda saklı kalıyor tüm gerçekler
İçimde dinmeyen bir boşluk duygusu
zincirlerinden boşanmış bir gemi sanki bu
nefes nefese kalıyorum her dolunayda
ve sevgilim ne zaman şefkat gösterse
bir ayrılık beliriyor içimde, uzaklaşıyorum
bütün ömrüm böylece geçip gitti işte
ama hala bir şeylerin eksikliğini hissediyorum
Hangi yara kapanır böyle kanamaya devam ederken
bir gün gelirsek hangi kalp iyileşmez ki
şarkılarım bir dostun kaybolduğu yerde yazıldı
geri dönmüyorum, yangınlar sönmesin diye
Devriyeler dursun şimdi, bütün umutları söndür
sorduğum hiçbir soruyu geri almıyorum ey hayat
ve suskun dudaklarımda saklı kalıyor tüm gerçekler
Yüzümü saklıyorum aynaların hırçın ışığından
bir fırtına kopsa diyorum, eskiyen ne varsa savursa
kurtulsa bu çaresizlik, hiç başlamasam
oysa ne kadar sakin şehir, sokaklar ve bütün dünya
ince bir sis gibi süzülüyorum gecenin karanlığına
sessizce kayboluyorum şimdi, iz bırakmadan
Belki bir gün iyileşirim, kalbime dokunan olursa bir gün