Eksik kaldı
bir demeti gülüşünün
bir sabah kahvesinde
köpüğü yere döküp
yeniden demlememesi
Haberin var mı
atmadım sandığa
solmuş fotoğraflarını
nasıl unuturum ki o yüzü
gözlerinin ardında
az mı kaybolmuştum
Kilitledim bende kalan o ilk bakışı
söylemiş miydim sana
o bakış
ki kalbime karşı kullandığım
en güzel bahaneydi
unutmak ne mümkün
hala saklarım
Yarım Kalan Cumartesi
Bir yanıt yazın