Yaralı Bir Serçe Gibi

Yine bir akşam çöktü içime
şehir ışıkları söndü sanki
ruhuma ağır bir perde indi
Sensizliğin soğuk nefesi
okşuyor tenimi usulca
bir rüzgar gibi geçtin gittin
Biliyorum artık dönemeyeceksin
vazgeçtim beklemekten seni
ama bu kalp yine de kanıyor
her hatırandan bir hançer saplanıyor
unutmak ne mümkün seni
yaşadığım her an sensin sanki
bir yabancı gibi bakıyorum aynaya
Kelimeler kifayetsiz kalıyor
anlatmaya sensiz geçenleri
çaresizce sarılıyorum yalnızlığa
Sessizliğin koynunda kayboluyorum
hatıralar canlanıyor bir bir
gözlerim doluyor sensizliğinle
bir serçe gibi çırpınıyorum
kanatlarım kırık uçamıyorum
ne sana gelebiliyorum ne de senden kaçabiliyorum