Ah o ses nerde, o kalbin, o aklın sesi;
O ruha, toprağa değen, şefkatin busesi?
Bu nasıl yavan, ne kadar ruhsuz bir telaş?
İnsanlık mı bu dersin?… Boşver be, ne faydası!
Umut nerde, aşk nerde, o derin nefes nerde?
Her şey bir görüntüde, bir silik resimde.
Yürekler buz kesilmiş, gözlerde anlam yok,
Bir boşluk hüküm sürer, sanki sonsuz bir blok.
Ah nerede o el, dokununca canlanan his,
Nerede o söz, duyunca yeşeren ümit?
Her şey sanal bir düş, bir yalan dünya olmuş,
Kaybolmuş insanlık, bir gölgeye dönüşmüş.
Yapayalnız uyanış, acı bir gerçek sadece.
Yapayalnız Uyanış
Bir yanıt yazın