Yankısız Uyanış

Bir sabah uyandım, sesim kayıptı,
Yüzümde dünümün isli çizgisi.
Düş sandım, silkindim, yalnızlık çıktı,
Ellerim tutuştu, yandı gölgesi.
Nehirler kurudu, kuşlar terk etti,
Renklerin anlamı bir anda bitti,
Yalanlar birikti, kalbi çürüttü,
Kimsesiz odamda yankım belirdi.
Bir umut aradım, yoktu bir izi,
Yollarda tükettim ömrün yarısı,
Aşk sandım, bir zehir dolusu tası,
Unuttum gülmeyi, yeniden doğdum.
Şimdi ben kimim ki, bir hiç miyim ben?
Yoksa bir rüzgarmı, geçen bir yelden?
Kayboldum aynada, bir gölgeyim ben,
Yeniden doğuşa hazır bir ben.