Yankısı Solan

Uykunun devirdiği
boş bir düş kırıntısıdır anı
birikir aklının kuytularında
ve donar nefesine yavaş yavaş
Kuşlar göğe çizmiştir artık
ya da sürgündesindir
Hatırla
Bir gölge gibi peşindedir
sessizlik denilen şey
gülüşün susabilir aniden
kalbin paslanabilir
Umut bir yalandır sadece
ya da vicdanındır yine
Hatırla
Her rengi külle boyanan
bir geçmiş resmine döner yıllar
ve her akşam “veda neşe”
“veda coşku”
diyerek karışırsın karanlığa
Ama gece affetmeyecektir seni
Hatırla
Üstelik adresi yoktur pişmanlığın
hiçbir zaman da bulunmayacaktır
Sevinçlerin küskün yoldaşı
elleri buz tutan kimsesiz bir çocuktur pişmanlık
ya da unutulmuş bir mektuptur ancak
hepsi bu kadar
Hatırla