Yankısı Kırık Seslerin

Şimdi uzak bir şehirdeyim,
Yüzümde tanıdık bir hüzün,
Rüzgar okşarken saçlarımı,
Anılar sarmalar ruhumu derinden.
Şimdi gökyüzü aynı mavi mi,
Yollar aynı yere çıkarır mı,
Gönlümde saklı o eski sevda,
Yeniden yeşerir mi bilinmez.
Şimdi binalar yükselirken umutlar azalır,
Kalabalıklar içinde yalnızlık çoğalır,
Her köşe başında bir yabancı yüz,
Her adımda bir kaybolmuşluk hissi,
Kimse anlamaz içimdeki yangını,
Kimse bilmez ne kadar yorgun olduğumu.
Şimdi şarkılar çalınır durur radyolarda,
Aşklar yaşanır, ayrılıklar birikir sokaklarda,
Herkes kendi derdiyle meşgul, kendi hayatında,
Kimse durup dinlemez kalbimin sesini,
Kimse görmez gözlerimdeki hüznü,
Herkes gibi yaşarım, ama içten içe tükenirim.
Şimdi gece çöker şehre usulca,
Yıldızlar parlar, gökyüzü suskunlaşır,
Yine aynı soru yankılanır içimde,
Nereye gitsem, kim olsam bilmem,
Yankısı kırık seslerin ardında kaybolurum.