Yankı Yalnızlıkları

Şehrin paslı tenekesinde yankılanan bir fısıltı,
Rüzgarın savurduğu yaprak misali dağılır etrafa.
Beton duvarlar şahit, binlerce gizli söze,
Her biri bir umut, her biri bir kırık düş.
Ne kadar çok insan, o kadar derin yalnızlık,
Asfaltın soğuk yüzünde aranan bir sıcaklık,
Kaybolmuş bir tebessüm, unutulmuş bir şarkı.
Yüzlerdeki maskeler ardında saklanan sırlar,
Her bakış bir yabancı, her dokunuş bir sınav.
Kimse anlamaz içimizdeki fırtınaları,
Herkes kendi gölgesinde kaybolur gider.
Bir kahve dumanında aranan bir dost eli,
Bir kitap arasında unutulan bir mektup,
Geçmişin hayaletleri, geleceğin belirsizliği.
Sessizlik büyür,
Yankılar çoğalır,
Yalnızlık kalır.