Kederli bir serinlik esti içime
Bütün hevesleri aşındırdım
Yankı bahar yüz
Düşmüştü gölgesi kalbine
Kirpiklerin isyan çığlığı
Yorgundu unutulmuş taş bebek
Çürütülmüş gülüş yumağı elde
Nereye kayboluyorsun, diye sordum
Umutların arasından
Sessizce kaybolup giderken anılar
Yankıydı bahardı yüzdü
Çekinmedim seslendim ardından
Yüzdeki bahardaki yankıdaki yabancı
Nereye böyle
Yuttu boşluk sözümü ulaştırmadı
Çarptı geçti durduğum anı
Pırıltısını serpti yüzüme
Hayallerinin kırıklığı
Ben dirildim, yaşam kayboldu
Kederli bir serinlikti
Hikayemin yüzünü çevirdim de
Kimse göremedi içeri
Yankı kaldı bahar kaldı yüz kaldı
Boşluk kaldı anılar kaldı
Serinlikti
Yankı Bahar Yüz
Bir yanıt yazın