Bitmiyor, içimde bu garip telaş
Sanki yarım kalmış bir şehir gibiyim
Her köşe başında bir anı saklıyorum
Her sokak lambası bir umutsuzluk feneri
Kaçsam diyorum bu şehirden, mümkün değil
Çünkü tüm yollar sana çıkıyor yine
Ne yapsam unutulmuyor o eski günler
O masum gülüşün, o sıcak bakışın
Şimdi yabancı bir yüz görüyorum aynada
Kaybolmuş bir yabancı sanki ben değilim
Her şey değişti, her şey yabancı artık
Bir tek içimdeki acı baki kaldı sanki
Söyle, bu acı ne zaman diner bilmem
Yoksa ben bu acıyla yaşamaya mı mahkumum
Belki bir gün geçer bu acı, kim bilir
Belki bir gün unuturum seni, mümkün mü
Ama şimdi her şey anlamsız ve boş
Her şey seninle başladı seninle bitti sanki
Bir enkaz yığını kaldı geriye sadece
Yıkılmış bir şehir, unutulmuş bir aşk
İçimde kanayan bir yara var derinde
Bu yara ne zaman kapanır, onu da bilmem.
Bir yanıt yazın