Koşar durur insan, yorulmak bilmez,
Ne arar bilinmez, telaşı dinmez,
Bir nefes almadan, huzura ermez,
Hayat bir su gibi, akıp da gitmez mi?
Sahip olmak istersin, her şeye,
Daha fazlasını istersin, niye?
Doyumsuz arzular, bitmez tükenmez,
Bir gün gelir, anlarsın ki,
Boşa geçmiş ömür, geri gelmez.
Yükseklerde gözün, alçakta gönlün,
Kibrinle örülmüş, sağlamca örgün,
Bir düşünsen halin, ne kadar yorgun,
Sevgiye aç kalbin, şefkate muhtaç.
Gururun zinciri, bağlamış seni,
Koparmak istersen, boşa yelteni,
Unutma ki, hayat bir sınavdır elbet,
Sonunda hesabı, sorulur elbet.
Kendini beğenmiş, ukala tavırlar,
Sanki dünya senin, sonsuza kadar,
Halinle dertlenip, için kan ağlar,
Görmezden gelirsin, gerçekleri bile.
Nefsinin kölesi olmuşsun artık,
Doğruyu yanlışı, karıştırmışsın artık,
Bir gün gelir, pişman olursun elbet,
Ama o zaman, çok geç olur artık,
Yüzüne vurulur, tüm hataların bir bir,
Keşkeler dökülür, dilinden bir bir,
Anlarsın sonunda, boşunaymış her şey.
Bir yanıt yazın