Yanılsamalar Çağı

Şafağı söndürüyor şehrin neonları
Kirpiklerimden süzülen bir rüya
Görüyorum onu kalabalığın ortasında
Pan mı, yoksa bir hayal mi?
Kulüplerde yankılanan bas gitarın sesi
Anlamsız bir geceye tutunmuş
Yüzleri maskeli kalabalıklar geçiyor içimden
Yetmiyor mu ki
Kendini ritme bırakıyor üstelik.
Bir tutam melankoliyi anılara katıyorum bense
Saklı kalmasın diye bu yanılsama.
Gözlerim kapalı, bir film şeridi gibi geçiyor her şey
Gerçek mi, kurgu mu ayırt edemiyorum.
Zamanın ruhu mu, yoksa yalnızlığın çağrısı mı bu?
Dans eden gölgelerin arasında kayboluyorum
Yüzler tanıdık ama isimler yabancı
Belki de hepimiz aynı yanılsamanın içindeyiz
Birbirimize tutunarak ayakta kalmaya çalışıyoruz
Düşler gerçeklerden daha mı acımasız?
Yıldızlar sönük, ay ise bir maske gibi parlıyor
Bu gece, yanılsamalar gerçeğe dönüşüyor.