Yalnızlık Vardiyası

Biliyorum ki suskunluk
en çok beni dinler.
İç sesim kalabalıktır.
Kırık dökük cümleler kurarım
aynada kendime.
Her yüzleşme bir vedadır.
Anılar birer hayalet gibi
dolaşır odada.
Kimse anlamaz, kimse bilmez
bu iç yangınını.
Benimle başlar, benimle biter.
Gözlerim kapanır, şehir uyur,
ben nöbetteyim yine.
Düşlerim kayıp birer pusula,
yolumu ararım karanlıkta.
Sessizliğin sesi yükselir,
bir çığlık yankılanır içimde.
Yalnızlığın vardiyası bitmez.