Sessizce bekliyor artık
ruhumun kuytularında bir tren
giderken bırakılan
hayaller, anılar
her vagonunda ayrı bir yük
ne zaman kalkacak bilinmez
belki hiç kalkmayacak
Sisli peronlar
umutsuz bekleyişler
Yüzler tanıdık ama yabancı
bir şeyler eksik, bir şeyler fazla
nereye gideceğini bilmeyen yolcular
zamanın yıprattığı biletler
bir sonraki durak muamma
Uzaklarda bir düdük sesi
belki bir umut ışığı
yine de bekliyor ruhum
o tenha istasyonda
geçmişin hayaletleri arasında
geleceğe dair bir işaret
belki bir gün gelir diye.
Bir yanıt yazın