Tenin kaybolur gecenin içinde
bir şarkı gibi usulca diner yağmur
Hatıralar bir nehir yatağıdır
belki de hiç dinmeyen bir türkü
Sessiz çığlıklar biriktirir zaman
rüzgar eser yapraklar dökülür
açılmaz içimin o derin yarası
ayrılık bir uçurumdur dipsiz kuyu
kimse bilmez acıyı
Her yeni gün bir sınav sanki
hüzün nakış olur, nakış kanayan yara
sığındığım her liman sensiz bomboş
ruhumu kuşatır sensiz geçen her an
ben yürürüm sokaklar karanlık basar
Bir de bakarsın sabah olmuş yine
umutsuz bekleyiş bir ömür sürer
gözlerim arar seni kalabalıkta
ve sensizliğin ipliği sarar ruhumu
büyür içimde bir karanlık orman
kaybolurum sensizliğin derin sularında
bir başıma…
Yalnızlık İpliği
Bir yanıt yazın