Yalnızlığın Metropolü

Yüksek duvarlar, soğuk bakışlar arasında
Kaybolmuş ruhların fısıltısı duyulur,
Her köşe başında bir umutsuzluk hikayesi,
Neon ışıklarının altında solan gençlik,
Beton yığınları arasında sıkışan hayaller,
Bir çıkış yolu arayan gözlerin çaresizliği,
Sonsuzluğa uzanan caddelerde yalnızlık büyür.
Sessiz çığlıklar yankılanır,
Kalabalıklar içinde kaybolmuş benlikler,
Yabancılaşma her yanı sarar.
Bir melodi yükselir gecenin karanlığında,
Belki bir teselli, belki de bir alay,
Ruhsuz binaların gölgesinde bir arayış,
Kendini bulma umuduyla çıkılan yolculuk,
Yitik zamanların izleri silinir yavaşça,
Unutulmuş aşkların hayaletleri dolaşır.
Ve güneş doğar bir gün,
Yeniden başlama fırsatı sunar,
Belki de bu şehirde,
Yeniden yeşerecek bir filiz vardır.