Yalnızlığın Matematiği

Hangi suskunluk bir denklem gibi çözüyorsa
kalbinin karmaşık bilinmezlerini bu çağda
yalnızlık bir sonuç değil, bir başlangıçtır
çıplak bir sayfa, yazılmaya hazır
Ruhun armağan ettiği bu formüller
düğümlerken benliğini çözümsüzce
fısıldıyorum insan olduğumu
ve kırılıyor umudun en zayıf halkası
Bu şehir terk edildi diyorlar
duvarlara yazıldı bir geceyarısı
Gölgesi kalmış anılar şimdi
hafızanın tozlu raflarında
unutulmuş bir melodinin yankısı
ve silinmeye yüz tutmuş bir resim
Aşk ve ihanet sarhoşlukları
acıtan bir tebessüm bırakırken
artıyormuş bir yandan da
kaçırılan uykular, kayıp rüyalar
Hayallerin sayısı bilinmiyor
çoğalıp duruyormuş pişmanlıklar
ve artık bunların hiçbiri
şaşkınlık bile yaratmıyormuş şimdi