Sıyrılıp kalabalığın sesinden
Bir gölge düşüyor içime
Düşüncelerim dolanır durur zihnimde
Kaybolurum hayatın en derininden.
Umutlarım kırık
Sessizliğe sığınıyorum.
Belki de böylesi daha iyi
Kimse yok yanımda, kendimle baş başa
Kederimle dans ederim usulca
Teselliyi bulurum bir köşede.
Yüzleşirim tüm korkularımla
Yeniden doğarım her defasında
Güneş doğar karanlığın ardından
Umut yeşerir solmuş dallarımda
Kendimi bulurum, yeniden severim
Hayata tutunurum inatla.
Yalnızlık bir liman, sığınılan
Hem hüzün hem de huzur barındıran
İki yüzü var bu karmaşık duygunun
Bazen kaçış bazen de yeni bir yolun başlangıcı
Kendini keşfetmek için bir fırsat sunan
Yalnızlığın derin sularında yüzerken,
Anlarız hayatın anlamını derinden.
Yalnızlığın İki Yüzü
Bir yanıt yazın