Ben yalnızlığın aynasında büyümüşüm
Sessizlikler içinde, kimsesiz gecelerde
Ne zaman bir kalabalığa karışsam ansızın
Kaybolmalı adımlarım o yabancı şehirde
Beni en derin anlayan yine kendim
En acımasız eleştirmenim de içimde
Bir gölge gibi takip ederim kendimi
Rüzgar gibi savrulurum kendi kaderimde
En sonunda yine yalnızlığa dönerim ben.
Bir yanıt yazın