Ben hakikatin peşinde yorgun düşmüşüm,
Varlığın kıyısında, anlamın gölgesinde.
Her suskunluk bir çığlık, her bakış bir soru,
Yürekte biriken yaşlar, gözlerde deprem.
Bir labirent sanki bu evren dediğin,
Çıkış yolu yok, dönüp dururum kendimde.
Kaybolmuş bir pusula, kırık bir ayna,
Her şey yalan, her şey bir yanılsama.
Düşünceler zincir olmuş ayaklarıma,
Kaçmak istesem de, zincirler keskin.
Ruhum bir kafeste, umut bir serap,
İçimde büyüyen boşluk, bir kara delik.
Hakikat nerede, varlık kimin?
Yalnızlığa Yazılan Reçeteler
Bir yanıt yazın