Yalnızlığa Övgü

Yürüdük, sessizliğe sığınarak.
Bir eski şarkıda dağıldı hüzün.
Nasıl unutursun o eski yüzün,
Kaybolmuş umut, kırılmış bir sözün,
Alıştığımız bir şeydi unutmak.
Şimdi o sevdadan bir iz bile yok;
Yok bizi anlayan, seven kimsemiz.
Öylesine ıssız ki bu şehir,
Ha olmuş, ha olmamış sevgilimiz;
Düşen yaprakta hayalden eser yok.
Yine de bir sığınak vardır derinde,
Kimsenin bilmediği bir iç sesinde,
Yalnızlık, en güzel arkadaşımızdır.