Şimdi bir ağaç duruyor burada
Gördüm ama dokunamadım,
Kimbilir kaç mevsim yaşamış
Anlatamadım.
Belki de şehirden kaçıp
Umutsuzluğa demir atmıştır,
Egzoz dumanı, beton kokusu, insan telaşı
Köklerini kurutmuştur.
Sonra başlamış direnmeye göğe doğru
Yaprakları güneş gibi açmıştır,
Besleyip kuşu, böceği dallarında
Büyütmüştür.
Şimdi bir ağaç duruyor burada
Gördüm ama dokunamadım,
Anlatsa her şeyi anlardım
Diyemedim.
Yalnız Ağaç
Bir yanıt yazın